Ελλάδος
1924-1934
Η ένσταση των Ορθοδόξων
Οι φιλοοικουμενιστικές τάσεις πού πρόβαλλαν Στη Ορθόδοξη Εκκλησία και η αλλαγή τού πατροπαράδοτου εορτολογίου στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, βρέθηκαν μπροστά στην θαρραλέα αντίδραση των Ορθοδόξων πιστών της Ελλάδας. Η αλλαγή τού εορτολογίου υπήρξε ύπουλη και ξαφνική προκειμένου να μη συνειδητοποιήσει ο Ορθόδοξος λαός την προδοσία. Έτσι την 12η Μαρτίου 1924, χτύπησαν χαρμόσυνα οι καμπάνες των Εκκλησιών όλης της χώρας. Ο κόσμος ξαφνιάστηκε και ρωτούσε ο ένας τον άλλον· «γιατί χτυπούν οι καμπάνες; Υπάρχει καμία εορτή σήμερα;» Η απάντηση δόθηκε στις Εκκλησίες. «Σήμερα έχουμε τού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (25η Μαρτίου). και ο ευσεβής λαός Με θλίψη και αγανάκτηση επαναλάμβανε συνέχεια· « Αλίμονο, μάς φράγκεψαν».
Ο Θεός όμως δεν εγκατέλειψε το πλήρωμα της Εκκλησίας του στα χέρια των καινοτόμων. Σχεδόν αμέσως με την προδοτική στάση της καινοτόμου Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδας, φώτισε και ενθάρρυνε ανθρώπους με ζήλο και πίστη στη παράδοση των Ορθοδόξων προγόνων τους. Μία βδομάδα μετά την απόφαση της αλλαγής του ημερολογίου, συγκεντρώθηκε μία ομάδα ανθρώπων και δημιούργησαν τον «Σύλλογο των Ορθοδόξων» ο οποίος έλαβε το 1926 πανελλήνια δραστηριότητα μετονομασθείς «Ελληνική Θρησκευτική Κοινότητα των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών». Κύριο μέλημα του θρησκευτικού αυτού φορέα ήταν η λατρευτική εξυπηρέτηση των πιστών στη ακαινοτόμητη Ορθόδοξη πίστη, την δημιουργία παραρτημάτων σ’όλη την Ελλάδα και κυρίως την εξασφάλιση Ιερέων τούς οποίους φρόντισε νά προμηθεύεται από το Άγιο Όρος. Για την ιστορία αναφέρουμε ορισμένα ονόματα από την συγκέντρωση εκείνη θέλοντας έτσι να αποδώσουμε ένα φόρο τιμής στους αγωνιστές-ομολογητές εκείνους. Πρόεδρος του Συλλόγου ανέλαβε ο αείμνηστος Ιωάννης Σιδέρης. Μεταξύ των άλλων παρευρέθηκαν οι μακαριστοί Ανδρέας Βαπορίδης, Ανδριανός Παπαδημητρίου Κων/νος Καραγιαννίδης, οι μοναχοί (τότε) Παΐσιος Φιλοκαλιωτάκης, Χρύσανθος Βρέτταρος κ.ά.
Η αντίδραση του ευσεβούς λαού δεν ήταν αναμενόμενη από την καινοτόμο Εκκλησία. Έτσι αφού δεν κατάφεραν να τον παραπλανήσουν, επιδίωξαν με την βία να επιβάλλουν την απόφασή τους. Το 1925, η επιτροπή των Γ.Ο.Χ. απεφάσισε να εορτάσει τα Αγια Θεοφάνια στη παραθαλάσσια περιοχή του Παλαιού Φαλήρου. Το γεγονός έμαθε ο Αρχιεπίσκοπος της Νεοημερολογίτικης Εκκλησίας και κατήγγειλε την συνάθροιση στη κυβέρνηση ως υπονομευτές της Δημοκρατίας. Έτσι περικυκλώθηκε ο Ναός πού είχαν συγκεντρωθεί οι Γ.Ο.Χ. από αστυνομική δύναμη και βιαιοπραγώντας διέλυσαν την συγκέντρωση. Η αστυνομία συνέλαβε 30 άτομα και τους οδήγησε στο αστυνομικό τμήμα για σωματική έρευνα προκειμένου να ανακαλύψουν ενοχοποιητικά στοιχεία. Από την έρευνα όμως δεν βρήκαν τίποτα άλλο εκτός από θρησκευτικά αντικείμενα, ώστε ο Διοικητής του τμήματος με αγανάκτηση νά φωνάξει· «Βρέ, με ευαγγέλια, σταυρούς και κομποσχοίνια δεν πέφτει η Δημοκρατία».
Το γεγονός της εμφάνιση του Τιμίου Σταυρού κατά την αγρυπνία της 13ης προς 14ην Σεπτεμβρίου 1925, στα περίχωρα της Αθήνας, έδωσε την δύναμη πού χρειάζονταν οι Γ.Ο.Χ. για νά αντιμετωπίσουν τούς ερχόμενους διωγμούς. Εδώ μεταφέρουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την δημοσίευση του γεγονότος της εφημερίδας «ΕΛΛΗΝΙΚΗ». «…δύο χιλιάδες άνθρωποι είδον το εξαίσιον τούτο φαινόμενο της Χάριτος του Θεού γονυπετείς μετά δακρύων, πλέον της ημίσιας ώρας παρακολούθησαν, διότι ακρβώς ο Τίμιος Σταυρός επεσκίασεν άνωθεν τήν Εκκλησίαν. Αυτό το απόσπασμα της Χωροφυλακής είδε το θαύμα και εξέστη από το γεγονός, αφήκε τα όπλα και μετά των πιστών ηνώθη δια να προσφέρει την δοξολογιάν και δέησιν εις τον Κύριον της Δόξης».
Οι διωγμοί συνεχίστηκαν και η ελευθερίας της τέλεσης των θρησκευτικών καθηκόντων των Γ.Ο.Χ. παρεβιάζετο απροκάλυπτα από τη Νεοημερολογίτικη Εκκλησία. Παρ’όλα αυτά με τούς Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί συντάσσονταν συνεχώς και περισσότερος λαός. Όσο όμως ο λαός έδειχνε την αποδοκιμασία του κατά του καινοτόμου Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου, τόσο εκείνος σκλήραινε τις πιέσεις.
Το 1926, η Ελληνική κυβέρνηση κατόπιν της γενικής κατακραυγής για τα έκτροπα και την βία του Νεοημερολογίτη Αρχιεπίσκοπου Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου κατά των Παλαιεορτολογιτών, αναγκάστηκε να διαφοροποιηθεί. Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών Π. Τσαλδάρη, επετράπη στους Γ.Ο.Χ. νά τελούν ελεύθερα τις θρησκευτικές τους τελετές σε ιδιόκτητους Ναούς. Με μία άλλη απόφαση αργότερα (1933) των Υπουργών Παιδείας και Εσωτερικών, επέτρεπε στους Παλαιοημερολογίτες να αναγείρουν Ι. Ναούς.
Το 1927, ένας αγωνιστής της Ορθοδοξίας ο Κωνσταντίνος Καραγιαννίδης, οδηγούμενος από αγανάκτηση για την σύγχυση πού είχε επιφέρει στη Ελλαδική Εκκλησία ο καινοτόμος Αρχιεπίσκοπος απεφάσισε να τον «συναντήσει». Ήταν η εορτή του Αγίου Κωνσταντίνου (Με το νέο εορτολόγιο) και ο νεοημερολογίτης Αρχιεπίσκοπος θα λειτουργούσε στον εορτάζοντα Ιερό Ναό στον Πειραιά. Μόλις έφθασε ο Αρχιεπίσκοπος και προχωρούσε με τη συνοδεία του προς το Άγιο Βήμα, στάθηκε μπροστά του ο μακαριστός Κων/νος Καραγιαννίδης. Ο Αρχιεπίσκοπος νόμιζε ότι πήγε να πάρει την ευχή του, αλλά ο Καραγιαννίδης ξαφνικά έβγαλε από την τσέπη του ένα ψαλίδι και έκοψε τα γένια του Αρχιεπισκόπου. Επακολούθησαν συμπλοκές και συλλήψεις. Ο Καραγιαννίδης Με άλλες τρεις Μοναχές οδηγήθηκαν στο Εισαγγελέα και ακολούθησε δίκη απ’την οποία αθωώθηκαν.
Για μία δεκαετία το βάρος του Ιερού αγώνα σήκωσαν οι Ιερομόναχοι από το Άγιο Όρος και ορισμένοι Ιερείς πού απεκόπηκαν από την Νεοημερολογίτικη Εκκλησία καθώς και οι ευσεβείς Χριστιανοί πού αποτελούσαν κατά καιρούς το Συμβούλιο της «Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών». Ο ευσεβής λαός συνεχώς αύξανε. Κατά την πρώτη αυτή δεκαετία τα παραρτήματα των Γ.Ο.Χ. έφθαναν τα 800 σε όλη την Ελλάδα.
Θέλοντας να καταθέσουμε σαν φόρο τιμής στους αγωνιστές εκείνου του καιρού και πρωτεργάτες του Ιερού Αγώνα κληρικούς θα αναφέρουμε τα ονόματα όσων μπορέσαμε να πληροφορηθούμε. Από το Άγιο Όρος οι Ιερομόναχοι Ευγένιος Λεμονής, Γεράσιμος Διονυσιάτης, Αρτέμιος Νοδαράκης, Παρθένιος Σκουρλής (μετέπειτα Επίσκοπος Κυκλάδων), Αρτέμιος Ξενοφωντιανός, Αντώνιος Κουτσονικόλας, Γεδέων Παπανικολάου, Ιλαρίων Ουσουνόπουλος, Ακάκιος Παπάς (Μετέπειτα Επίσκοπος Ταλαντίου), Ιερείς Βασίλειος Σακελλαρόπουλος, Κωνσταντίνος Καραποστόλου, Κωνσταντίνος Λαγός, Στέφανος Γούλας, Σάββας Παπαδόπουλος, Μιχαήλ Σαββόπουλος, οι Μοναχοί Μάρκος Χανιώτης, Αντώνιος Μουστάκας, Βίκτωρ Ματθαίου, καθώς και πολλοί άλλοι.