Ελλάδος
1979-1995
Οι εσωτερικές διαμάχες επεκτείνονται
Το 1979, μπορούμε να πούμε ότι είναι η χρονιά πού αποτέλεσε την αρχή όλων των μετέπειτα δεινών στην Εκκλησία μας. Οι δύο Μητροπολίτες Κορίνθου Κάλλιστος και Μεγαρίδος Αντώνιος κρυφά και χωρίς κανένα λόγο πίστεως χειροτόνησαν οκτώ Αρχιμανδρίτες σε Επισκόπους. Αυτοί ήταν οι Κυπριανός Κουτσούμπας (Φυλής), Μάξιμος Τσιτσιμπάκος(Μαγνησίας), Καλλίνικος Σαραντόπουλος (Αχαΐας), Ματθαίος Λαγγής (Οινόης), Γερμανός Αθανασίου(Αιολίας), Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος (Πενταπόλεως), Μερκούριος Καλοσκάμης (Κνωσού), Καλλίνικος Καραφυλλάκης (Δωδεκανήσου). Μετά την παράνομη πράξη τους ζήτησαν από τον Αρχιεπίσκοπο Αυξέντιο και την Ιερά Σύνοδο να τους αναγνωρίσει. Ο Αρχιεπίσκοπος Αυξέντιος μετά των άλλων Επισκόπων δεν δέχθηκαν αυτόν τον εκβιασμό. Έτσι οι πραξικοπηματίες απεσχίσθηκαν από την Εκκλησία Με αποκήρυξη πού έστειλαν την 14/ 27 Φεβρουαρίου 1979 προς την Ιερά Σύνοδο, συνέθεσαν παράνομηδική τους σύνοδο με πρόεδρο τον Κορίνθου Κάλλιστο και αποφάσισαν ψευτοκαθαιρέσεις εναντίον κληρικών. Η Ιερά Σύνοδος αποτελουμένη πλέον από τον Αρχιεπίσκοπο Αυξέντιο, και τους Μητροπολίτες Πειραιώς και Σαλαμίνος Γερόντιο, Ευρίπου και Ευβοίας Παΐσιο, Φθιώτιδος και
Θαυμακού Καλλίνικο και Καναδά Ακάκιο με στόχο τη δημιουργία μείζονος Συνόδου ικανής να κρίνει τους σχίστες της Εκκλησίας χειροτόνησαν νόμιμα και κανονικά δέκα Επισκόπους τους Αρχιμανδρίτες Ευθύμιο (Ορφανό) σε Επισκ. Σταυρουπόλεως (μετέπειτα Μητροπ. Θεσσαλονίκης), Παΐσιο (Λουλουργά) σε Επισκ. Γαρδικίου (μετέπειτα Μητροπ. Αμερικής), Θεόφιλο (Τσίρμπα) σε Επισκ. Χριστιανουπόλεως (μετέπειτα Μητρ.Πατρών), Αθανάσιο (Ποστάλα) σε Επίσκοπο Πλαταμώνα (μετέπειτα Μητρ. Λάρισας), Μάξιμο (Βαλιανάτο) σε Επίσκ. Κεφαλληνίας (μετέπειτα Μητρ. Επτανήσων), Στέφανο (Τσίκουρα) σε Επίσκ. Καρδαμύλων (μετέπειτα Μητρ.Χίου), Παϊσιο (Φιλοκαλιωτάκη) σε Επίσκ. Αιγίνης, Γεράσιμο (Βράκα) σε Επισκ. Ταλαντίου (μετέπειτα Μητρ. Θηβών), Αθανάσιο (Χαραλαμπίδη) σε Επίσκ. Γρεβενών (μετέπειτα Μητρ. Αχαρνών), Ιουστίνο (Κολοτούρο) σε Επίσκ. Μαραθώνα (μετέπειτα Μητρ. Εύβοιας). Η νέα συσταθείσα Ιερά Σύνοδος με πρόεδρο τον Αρχιεπίσκοπο Αυξέντιο εκδίκασε την υπόθεση των αποσχισθέντων και καταδίκασε σε καθαίρεση τόσο τους χειροτονήσαντες όσο και τους χειροτονηθέντες.
Η Ιερά Σύνοδος το 1979. (από αριστερά πρός δεξιά) Οι Επίσκοποι Μάξιμος, Γεράσιμος, Αθανάσιος (Ποστάλας), Ευθύμιος, Μητροπολίτης Γερόντιος, Αρχιεπίσκοπος Αυξέντιος, Μητροπολίτης Καλλίνικος, Επίσκοποι Θεόφιλος, Στέφανος, Αθανάσιος(Χαραλαμπίδης), Ιουστίνος καί Αρχιμ. Νικόλαος Λιαπίδης Γραμματέας της Ι. Συνόδου.
Οι καθαιρεθέντες δεν μετανόησαν για την παράνομη πράξη τους αλλά προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να επικρατήσουν στις συνειδήσεις των Γ.Ο.Χ. Προκειμένου να λάβουν και νομική υπόσταση ενεργοποίησαν το Πρεσβυτεριανό Σωματείο που είχε ιδρύσει το 1961 ο τότε Αρχιμ. Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος. Το Σωματείο αυτό δημιουργήθηκε από τον πιό πάνω Αρχιμανδρίτη όταν ήταν απομονωμένος από κάθε Σύνοδο Γ.Ο.Χ. μαζί με μερικούς άλλους Ιερείς και το ονόμασε «Ελληνική Εκκλησία Γ.Ο.Χ.» για να φανεί ότι εκπροσωπούσε τους Γ.Ο.Χ. Ελλάδας. Αυτό το Προτεσταντικού τύπου σωματείο ενεργοποίησαν οι πραξικοπηματίες και γράφτηκαν μέλη του το 1979 προκειμένου να φαίνονται στην πολιτεία οι κανονική Διοίκηση των Γ.Ο.Χ. Ελλάδας.
Από το έτος αυτό άρχισε ο κατακερματισμός των Γ.Ο.Χ. Ενώ μέχρι το έτος 1979 οι παρατάξεις των Γ.Ο.Χ. ήταν δύο (Ματθαιικοί και Αυξεντιακοί), προστέθηκαν και οι Καλλιστικοί οι οποίοι άρχισαν να πληρώνουν την παράνομη πράξη τους. Δεν πέρασε πολύς καιρός και άρχισαν να διασπώνται. Ο Μητροπ. Κάλλιστος βλέποντας την χλιαρότητα της πίστεως των Επισκόπων του, αποχώρησε το 1983 από τη Σύνοδό τους και περιορίστηκε στο Μοναστήρι του μέχρι την κοίμησή τους το 1986. Στη συνέχεια κατόπιν μετάνοιας και έγιναν δεκτοί μέ χειροθεσία από την κανονική Ιερά Σύνοδο του Αρχιεπ. Αυξεντίου, οι Επίσκοποι Μάξιμος Τσιτσιμπάκος, Γερμανός Αθανασίου και Καλλίνικος Καραφυλλάκης. Το 1984 ο Επίσκοπος Φυλής Κυπριανός (Κουτσούμπας) δημιουργεί δική του παράταξη και χειροτονεί Επισκόπους με τον Επίσκοπο Σαρδηνίας Ιωάννη με την επωνυμία «Σύνοδος των Ενισταμένων». Έτσι παρέμειναν απομονωμένοι οι υπόλοιποι της παράνομης εκείνη πράξης του 1979, δηλαδή ο Μητροπ. Μεγαρίδος Αντώνιος και οι Επίσκ. Πενταπόλεως Καλλιόπιος, Αχαΐας Καλλίνικος και Οινόης Ματθαίος ( ο Κνωσού Μερκούριος είχε κοιμηθεί το 1980) με μερικούς κληρικούς οι οποίοι ευνοήθηκαν από την προσωρινή διαμάχη των Αρχιεπισκόπου Αυξεντίου και Μητρ. Πειραιώς Γεροντίου και έγιναν δεκτοί με την μερίδα του τελευταίου.
Το 1985, οι δύο ποιμενάρχες Αυξέντιος και Γερόντιος αισθανόμενοι ίσως ότι ευθύνονται για την υπάρχουσα κακή κατάσταση της Εκκλησίας, ήρθαν σε επικοινωνία και αποφάσισαν να ενωθούν οι δύο αντιμαχόμενες μερίδες. Δυστυχώς η ένωση αυτή έγινε επιπόλαια και βιαστικά με αποτέλεσμα να ωφεληθούν μόνο οι τέσσερεις τελευταίοι αμετανόητοι και επικίνδυνοι πραξικοπηματίες.
Έτσι άρχισε ο ύπουλος πόλεμος και ό,τι δεν κατάφεραν οι επίδοξοι πραξικοπηματίες όσο βρίσκονταν εκτός Εκκλησίας, είχαν την ευκαιρία να το κατορθώσουν από μέσα. Στόχος ο Αρχιεπίσκοπος Αυξέντιος και οι Αρχιερείς του. Πρώτος τέθηκε «στη λαιμοτόμο» ο Αρχιεπ. Αυξέντιος. Αιτία η χειροτονία από τους Μητρ. Κεφαλληνίας Μάξιμο και Θηβών Γεράσιμου του Αρχιμ. Δωρόθεου Τσάκου την οποία απέδιδαν στον Αρχιεπ. Αυξέντιο. Οι πρωτεργάτες του 1979 Καλλίνικος Αχαΐας και Καλλιόπιος Πενταπόλεως ανέλαβαν και πάλι δράση και τέλος παρασύροντας την Σύνοδο κατάφεραν την καταδίκη του Αρχιεπ. Αυξεντίου. Το γεγονός αυτό δημιούργησε πάλι δύο παρατάξεις και ταυτόχρονα μαζί με τον μακαριστό Αυξέντιο εξοστράκισαν άλλους τέσσερεις κανονικούς Αρχιερείς, διότι τον μακαριστό Αρχιεπ. Αυξέντιο ακολούθησαν οι Μητροπ. Μάξιμος Κεφαλληνίας, Αθανάσιος Λάρισας, Γερμανός Αιολίας και Γεράσιμος Θηβών.
Η ακόλουθη κίνηση ήταν η εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου. Μεθοδεύτηκε λοιπόν η προώθηση κάποιου που να είχε εμπάθεια για τους Αυξεντιακούς και κοινούς στόχους με τους πραξικοπηματίες του 1979. Καλέστηκαν λοιπόν οι εκτός Συνόδου Επίσκοποι Αστορίας Πέτρος, Αττικής Ακάκιος, Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος και Κυκλάδων Γαβριήλ να συμμετάσχουν στην Ι. Σύνοδο. Απ’ αυτούς πρώτα εντάχθηκε ο διαγραφείς από μέλος της συνόδου για θέματα πίστεως το 1974 Επίσκ. Αστορίας Πέτρος, χωρίς να του ζητηθεί η ταύτισή του με την ομολογία πίστεως της Ιεράς Συνόδου. Οι άλλοι τρεις με επιστολές τους δεν δέχονταν να επανέλθουν στην Σύνοδο αλλά ξαφνικά υπαναχωρεί ο Θεσσαλονίκης Χρυσόστομος και παρουσιάζεται στη Συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου την 15/28 Ιανουαρίου 1985, χωρίς να αποκατασταθεί από τα επιτίμια σε βάρος του (αργία και έκπτωση) και βάζει υποψηφιότητα για Αρχιεπίσκοπος. Το ανεπανάληπτο της υπόθεσης είναι ότι κατά την ψηφοφορία για ανάδειξη Αρχιεπισκόπου ψήφισαν δύο Μητροπολίτες Θεσσαλονίκης ο Ευθύμιος και ο Χρυσόστομος. Με ισχνή πλειοψηφία εκλέχτηκε Αρχιεπίσκοπος ο Χρυσόστομος Κιούσης.
Αμέσως τέθηκε σε εφαρμογή το αρχικό σχέδιο της εξόντωσης ό,τι θύμιζε Αρχιεπ. Αυξέντιο. Νέος στόχος ο δραστήριος Μητροπ. Θεσσαλονίκης Ευθύμιος. Ξέθαξαν λοιπόν μία υπόθεση ( θέμα Γιοσάκη) που είχε τελεσίδικα απορριφθεί το 1985 λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων. Έτσι κατέστησαν τον Μητροπ. Ευθύμιο υπόδικο, πρώτον για να δυσφημίζεται συνέχεια και δεύτερο για να πηγαίνει ελεύθερα ο Αρχιεπ. Χρυσόστομος και να λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη. Επειδή όμως τα σχέδια τους δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν διότι δεν διέθεταν πλειοψηφία, η Ιερά Σύνοδος υπολειτουργούσε. Όταν κοιμήθηκε ο μακαριστός Μητροπ. Πειραιώς Γερόντιος τον Νοέμβριο του 1995, παρουσιάστηκε θέμα αντικατάστασή του στην Μητρόπολη Πειραιά. Με την υπόσχεση της θέσης αυτής στον Επίσκοπο Βικέντιου, πήραν με το μέρος τους Αμερικανούς Επισκόπους Παΐσιο και Βικέντιο. Ο Επίσκοπος Βικέντιος ψηφίστηκε Τοποτηρητής Πειραιά με προοπτική την ανάδειξή του σε Μητροπολίτη. Έτσι το αρχικό σχέδιο προχωρούσε.