Μορφές
Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης
Ο Μητροπ. Χρυσόστομος γεννήθηκε στο χωρίο Μάδυτο της Θράκης το 1870 από τούς ευσεβείς γονείς Γεώργιο και Μελπομένη Καβουρίδη. Μετά το Γυμνάσιο γράφτηκε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης όπου και αρίστευσε. Χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος από τον Πατριάρχη Ιωακείκ τον Γ΄ και διορίσθηκε Ιεροκήρυκας Πανόρμου. Το 1908 χειρονήται Επίσκοπος Ίμβρου και διορίζεται στη Μητρόπολη Πελαγονίας. Παρ’ όλη τη τότε εμπόλεμη κατάσταση στη περιοχή, παρέμεινε ακλόνητος στη θέση του βοηθώντας το ποίμνιό του. Εξ αιτίας πολιτικών και διπλωματικών καταστάσεων διώκεται και βρίσκεται στο Άγιο Όρος. Η εκλογή του Μελετίου Μεταξάκη στο Πατριαρχικό θρόνο της Κων/ λεως τον αναγκάζει να εγκαταλείψει την Κων/ λη και να βρεθεί στη Αθήνα. Η Εκκλησία της Ελλάδας του αναθέτει την Τοποτηρητεία της Μητροπόλεως Φιλιατών και λίγο αργότερα εκλέγεται Μητροπολίτης Φλώρινας. Κατόπιν από βαριά ασθένεια και νοσηλείας του σε Νοσοκομείο των Αθηνών παραιτήθηκε από τα καθήκοντά του. Το 1935, αναλαμβάνει την Εκκλησιαστική Διοίκηση των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος. Εξορίστηκε δύο φορές (1935 και 1951) για το ομολογιακό του φρόνημα. Μετέβηκε στα πρεσβυγενή Πατριαρχεία προσπαθώντας να πείσει τους Πατριάρχες για επίλυση του ημερολογιακού θέματος.Την 7η Σεπτεμβρίου 1955, εξεδήμησε προς Κύριο.
Μητροπολίτης Δημητριάδος Χρυσόστομος Μαυρομμάτης.
Γεννήθηκε στο νησί Ψαρά του Ανατολικού Αιγαίου περί το 1860. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο της Χίου και σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας όπου και διορίσθηκε διδάκτορας. Διάκονος και Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε στην Αθήνα. Σπουδαίος εκφραστής των θείων λόγων εργάσθηκε σαν Ιεροκήρυκας σε διάφορες Μητροπόλεις έως το 1907 όπου χειροτονήθηκε Επίσκοπος Δημητριάδος (Μαγνησία). Τον Μάιο του 1935, αποκήρυξε την Εκκλησία της Ελλάδας ως σχισματική και ηγήθηκε της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Ελλάδας. Για το λόγο αυτό μετά μερικές ημέρες καθαιρέθηκε και εξορίστηκε στο νησί Αμοργός. Το 1938 παραπέμπεται από την Νεοημερολογιτική Εκκλησία σε δίκη για «αντιποίηση αρχής», όπου και αθωώθηκε. Το 1943 έρχεται σε διαφωνία με τον π. Φλωρίνης Χρυσόστομο και μετά ένα έτος σχεδόν απεβίωσε. Οι γνώμες διαφέρουν για το τέλος του Μητροπολίτη Δημητριάδος Γερμανού. Ορισμένοι λένε ότι προ της κοιμήσεως του έκανε δήλωση μετανοίας στην Νεοημερολογίτικη Εκκλησία, γι’ αυτό και κηδεύτηκε με αρχιερατικές τιμές στη Μητρόπολη Αθηνών. Άλλοι πάλι διαψεύδουν τους ανωτέρω λέγοντες ότι οι Νεοημερολογίτες διέδωσαν αυτή τη φήμη της επιστροφή του σ΄αυτούς, προκειμένου να απογοητεύσουν τους πιστούς Γ.Ο.Χ.. Για το λόγο αυτό έκαναν και την κηδεία του σαν κανονικό Επίσκοπο της Ιεραρχίας τους.
Επίσκοπος Κυκλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος.
Ο Επίσκοπος Κυκλάδων Γερμανός γεννήθηκε στον Πειραιά το 1864. Έλαβε πτυχίο Θεολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ανακηρύχθηκε διδάκτορας της σχολής. Χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Αθηνών Θεόκλητο (Μηνόπουλο) και υπηρέτησε σε Ναούς του Πειραιά. Διεκρίνετο για το ήθος και την πνευματικότητα του ώστε υπήρξε πνευματικός της Βασίλισσας Όλγας. Το 1909, απεστάλη ως Ιερατικός προϊστάμενος στη Μασσαλία. Η αλλαγή του ημερολογίου το βρήκε εφημέριο του Ιερού Ναού Αγίου Αλεξάνδρου –παλαιού Φαλήρου- Πειραιώς. Είναι παρομοίωση τα λόγια του όταν άλλαξε το ημερολόγιο. Κατά την απόλυση της Θ. Λειτουργία όπου μνημονεύεται ως είθισται ο Άγιος της ημέρας ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης ξεφώνησε « ……και των αγίων των δεκατριών ημερών των οποίων όπως είναι γνωστό καταργήθηκε ο εορτασμός». Δέν δείλιασε ούτε στιγμή να αντιμάχεται τήν καινοτομία στην Εκκλησία. Το !935, συμπαραταχθείς μετά των Αρχιερέων των Γ.Ο.Χ. χειροτονήθηκε Επίσκοπος. Φυλακίστηκε, εξορίστηκε καταδιώχθηκε και προπηλακίσθηκε πολλές φορές για το Ορθόδοξο φρόνημά του. Κατά την διάσταση των Αρχιερέων των Γ.Ο.Χ. ταυτίστηκε με τον Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο. Όταν διαπίστωσε τις αντικανονικές βλέψεις των συμβουλάτορων του Επ. Ματθαίου διαχώρισε την θέση του μη μετέχοντας στις χειροτονίες, και επανήλθε στην κανονική Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. υπό την προεδρία του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου. Κατά τους διωγμούς του Αρχιεπ. Σπυρίδωνα Βλάχου, κρύφτηκε σε σπίτι πιστών. Εκεί την 24 Μαρτίου 1951, υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και οδηγήθηκε σε νοσοκομείο όπου και κοιμήθηκε. Τάφηκε χωρίς Ιερέα κατόπιν εντολής του Νεοημερολογίτη Αρχιεπισκόπου. Ο μακαριστός Επίσκοπος Γερμανός ήταν ο ποιό αγαπητός Επίσκοπος της Συνόδου των Γ.Ο.Χ. Από όλους τους Ιεράρχες των ημερών του είχε χειροτονήσει τους περισσότερους Ιερείς.
Αρχιμ. Ιλαρίων Ουζούνης (Ουζουνόπουλος)
Ο μακαριστός π. Ιλαρίων Ουζούνης γεννήθηκε στή Χαλκιδική το 1890. Τό κοσμικό του όνομα ήταν Ιωάννης, καί ήταν ο πρωτότοκος γιός από τα δέκα παιδιά πού απόκτησαν οι Νικόλαος καί Μαρία Ουζούνη. Σέ ηλικία 20 χρονών εγκατέλειψε την πατρίδα του καί πήγε στό Άγιο Όρος γιά να μήν ενταχθεί στο Τουρκικό στρατό (περιοχή τότε ήταν Τουρκοκρατούμενη) και βρεθεί στη ανάγκη να πολεμήσει ομοθρήσκους. Στό Άγιο Όρος εντάχθηκε στό Λαυρεώτικο κελί του Αγίου Κωνσταντίνου καί Ελένης. Τό 1925 χεοροτονήθηκε Διάκονος καί τό 1922 Ιερέας. Με την αλλαγή του ημερολογίου συγκαταλέγηκε στο «Ιερό σύνδεσμο Ζηλωτών Αγιορειτών Πατέρων» καί μετά από λίγο εγκατέλειψε τό Άγιο Όρος προσκληθείς από τους Γ.Ο.Χ. προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του πιστού λαού. Υπηρέτησε σέ πολλά παραρτήματα σχεδόν σέ όλη την Ελλάδα. Καταδικάσθηκε, φυλακίστηκε καί εξορίστηκε πολλές φορές γιά την εμμονή του στην πατρώα ευσέβεια. Τό 1939, ίδρυσε την Ιερά ονή στό Συκάμινο Ωρωπού – Αττικής. Ανεπαύθηκε την 21 Σεπτεμβρίου 1960.
Αρχιεπίσκοπος Γ.Ο.Χ Ακάκιος (Παπάς)
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος και Πρωθιεράρχης των Γ.Ο.Χ.Ακάκιος (Παπάς) – κατά κόσμω Αθανάσιος- γεννήθηκε στη Δεσφίνα Παρνασσίδας το 1888. Το 1904 άφισε τα εγκόσμια και πήγε στο Άγιο Όρος, όπου εμόνασε στη Σκήτη των Ιβήρων. Το 1914 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Επίσκοπο Γαγγρών Τιμόθεο, το 1914 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον Επ.Νίσσης Παΐσιο καί το 1920 έγινε μεγαλόσχημος μοναχός. Μετά την αλλαγή του ημερολογίου καλέσθηκε από την κοινότητα των Γ.Ο.Χ. για να εξυπηρετήσει τους πιστούς. Το 1936 έγινε Αρχιμανδρίτης από τον Επίσκοπο Μεγαρίδας Χριστοφόρο. Εξορίστηκε δύο φορές για την εμμονή του στο πατριο εορτολόγιο το 1932 καί το 1951. Το 1939 ίδρυσε την Ι. Μ. Αγίου Νικολάου- Παιανίας, Αττικής. Μετά το θάνατο του π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου (Καβουρίδη), ανέλαβε την προεδρία της Διοικητικής επιτροπής των Γ.Ο.Χ. Το Δεκέμβριο του 1960, χειροτονήθηκε στη Αμερική από τους Ρώσσους Επισκόπους της Διασποράς, Επίσκοπος Ταλαντίου ακί τον Ιούνιο του 1962 με τον Ρώσσο Επίσκοπο Χιλής Λεόντιο χειροτόνησε Επισκόπους δημιουργώντας την Ι. Σύνοδο των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος. Ασχολήθηκε με τη συγγραφή βιβλίων καί Ιερών Ακολουθιών. Εκοιμήθηκε τον Δεκέμβριο του 1963.
Αρχιμ. Ιάκωβος Παπαδέλης
Ο αοίδιμος Αρχιμανδρίτης π. Ιάκωβος –κατά κόσμω- Αλέξανδρος- Παπαδέλης γεννήθηκε 1920 στη Μυτιλήνη. Από μικρός είχε θείο ζήλο γι’ αυτό έτυχε της προστασίας του Μητροπολίτη Μυτιλήνης Κυρίλλου. Υπηρέτησε στο στρατό και του δόθηκε τιμητικά για τις υπηρεσίες του ο βαθμός του λοχαγού. Όταν απολύθηκε από το στρατό αναχώρησε για το Άγιο Όρος και το 1949 έγινε μεγαλόσχημος μοναχός στη Ι. Μ. Γρηγορίου μετονομασθείς Χαράλαμπος. Μετά από μερικά χρόνια πήγε στα Ιεροσόλυμα όπου εγκαταβίωσε. Το 1959 χειρονήθηκε Διάκονος λαβών το όνομα Ιάκωβος και μετά από λίγες ημέρες χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Το 1962 για λόγους πίστεως εγκατέλειψε τα Ιεροσόλυμα και κατετάγη στην Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. Ελλάδας όπου χεοροθετήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Ακάκιο Αρχιμανδρίτης και πνευματικός. Υπήρξε δημιουργικός κληρικός. Όπου υπηρέτησε άφησε μεγάλο έργο. Ανακαίνισε και έκτισε πολλούς Ναούς. Κύριο έργα του ο Ιερός Ναός Οσ. Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Θεσσαλονίκης και η Ι. Μ. Παντάνασσας, και ο Ι. Ν. Αγίου Φανουρίου Σερρών. Εκοιμήθη την 27 Ιουλίου 1990, κατά την πανήγυρη της Οσ. Ειρήνης Χρυσοβαλάντου.
Αρχιεπίσκοπος Γ.Ο.Χ. Αθηνών καί πάσης Ελλάδας Αυξέντιος (Πάστρας)
Ο αλησμόνητος Πρωθιεράρχης των Γ.Ο.Χ. Αυξέντιος – κατά κόσμω Κωνσταντίνος- Πάστρας υπήρξε ο πιο πολυπαθής από τους κληρικούς των Γ.Ο.Χ. της νεώτερης ιστορίας, που πολεμήθηκε από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς της Εκκλησίας. Γεννήθηκε το 1912 στους Αγ. Θεοδώρους Μαγνησίας και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός στη Ι. Μ. Μεταμορφώσεως Κουβαρά Αττικής. Το 1938 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο.Εξ αιτίας των αντικανονικών επισκοπικών χειροτονιών του κατά το 1949, εγκατέλειψε τη παράταξη του Επισκόπου Ματθαίου και εντάχθηκε υπό τον π. Φλωρίνης Χρυσόστομο. Υπηρέτησε ως εφημέριος σε πολλά παραρτήματα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Το 1962, χειροτονήθηκε Επίσκοπος Γαρδικίου από τον Αρχιεπίσκοπο της Ρωσικής Διασποράς Λεόντιο και τον Επίσκοπο Ταλαντίου Ακάκιο. Το 1962 διαδέχθηκε τον αποθανέντα Αρχιεπίσκοπο Ακάκιο (Παπά). Ίδρυσε τις Ιερές Μονές Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στη Πετρούπολη Αττικής και της Αναλήψεως του Χριστού στο Καπανδρίτι Αττικής. Επί της Πρωθιεραρχίας του η Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. έλαβε πολλές ευεργετικές αποφάσεις από το κράτος. Το 1985, μέλη της Συνόδου του τον καθαίρεσαν παρασειρθέντες από εμπαθείς εχθρούς του. Ανεπαύθη εν Κυρίω την 4η Νοεμβρίου 1994. Το 1997 η Ιερά Σύνοδος, έκανε επανεξέταση της καθαιρετικής αποφάσεως σε βάρος του και απεκατέστησε τούτον αφού διέκρινε κακοδικία.
Μητροπολίτης Πειραιώς και Σαλαμίνος Γερόντιος (Μαριόλης)
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Γερόντιος – κατά κόσμω Γεώργιος- Μαριόλης γεννήθηκε στο Πειραιά το 1921. Το 1936, από αγάπη στο Μοναχισμό, κρυφά από τους γονείς του πήγε στο Άγιο Όρος και υποτάχθηκε στη καλύβα του Τιμίου Προδρόμου της Σκήτης της Αγίας Άννας. Μετά από οκτώ μήνες συνελήφθηκε από την αστυνομία επειδή ήταν ανήλικος και οδηγήθηκε στο σπίτι του στο Πειραιά. Οι γονείς του έκαναν τα πάντα να εγκαταλείψει την ιδέα του Μοναχισμού αλλά ο νεαρός Γεώργιος κρυφά πάλι εγκατέλειψε το σπίτι του και πήγε στο Άγιο Όρος. Επειδή δεν είχε χρήματα όλη τη διαδρομή (περίπου 700 χιλιόμετρα) την έκανε με τα πόδια περπατώντας για ένα μήνα. Και πάλι όμως συνελήφθηκε από την αστυνομία και επανήλθε στο Πειραιά. Αφού αποσχηματίστηκε υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία και το 1942 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Επίσκοπο Κυκλάδων Γερμανό (Βαρυκόπουλο) μετονομασθείς Γρηγόριος. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1943 όπου και έλαβε το όνομα Γερόντιος. Υπηρέτησε σε πολλούς Ναούς της Ελλάδας και το 1945 έγινε πνευματικός και Αρχιμανδρίτης από τον Επίσκοπο Γερμανό (Βαρυκόπουλο). Το 1948 έλαβε το μεγάλο αγγελικό σχήμα. Το ίδιο έτος αποσχηματίσθηκε και πάλι κληθείς από το στρατό για μετεκπαίδευση. Το 1950 ίδρυσε τη Ι. Μ. Αγίου Αθανασίου Αθωνίτου στα Μέγαρα Αττικής. Το1962 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Σαλαμίνας από τον Αρχιεπίσκοπο Ακάκιο και την σύνοδο του. Το 1972 έγινε Μητροπολίτης Πειραιώς και Σαλαμίνας. Εκοιμήθη εν Κυρίω την 13η Νοεμβρίου 1994.
Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Φοντριέ
Ο Αρχιμ. π. Αμβρόσιος –κατά κόσμω Αχιλλέας- Φοντριέ, υπήρξε Ελληνογαλλικής καταγωγής και γεννήθηκε στη Σμύρνη της Μικράς Ασιάς το 1917. Με την κατάληψη της Σμύρνης από τους Τούρκους αναγκάστηκε να εγκαταλείψει οικογενειακώς την γενέτειρά του και σαν πρόσφυγες να εγκατασταθούν στη νότια Γαλλία. Το 1942 έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος απο τον Μητροπολίτη των Ρώσσων της Διασποράς Ευλόγιο. Για πολλά χρόνια υπερέτησε την ενορία της Μασσαλίας όπου και έγινε Αρχιμανδρίτης. Η δραστηριότητά και η πνευματικότητα που τον διέκριναν τον καταξίωσαν σάν έναν Ιεραπόστολο. Ταξίδευε σ΄όλη τη Γαλλία και ίδρυε Ορθοδόξους Ναούς. Επειδή γνώριζε άπταιστα την Ελληνική και Γαλλική γλώσσα, μετέφρασε και δημοσίευσε πολλά αγιοπατερικά κείμενα. Ο π. Αμβρόσιος μέ τη συνοδία του, εντάχθηκε στη Εκκλησία Γ.Ο.Χ Ελλάδας το 1982. Κοιμήθηκε τον Ιανουάριο του 1992.
Επίσκοπος π. Σουτσάβα Κοσμάς (Λαστούν)
Ο Επίσκοπος Κοσμάς (Λαστούν) γεννήθηκε το 1930 στο χωριό Dornelor της Β. Ρουμανίας. Απο νεαρός διακρίθηκε για το ζήλο του και ακολούθησε τον Άγιο Γλυκέριο, όπου ίδρυσαν την Ιερά Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στη Σλατιοάρα Μολδαβίας. Το 1956 χειροτονήθηκε Ιερέας και έγινε ηγούμενος της Μονής. Το 1977 χειροτονήθηκε Επίσκοπος. Από το 1985 μέχρι το 1989 τέθηκε σε περιορισμό από το τότε καθεστώς της Ρουμανίας. Μετά το θάνατο του Αγίου Γλυκερίου εξ αιτίας της χαλάρωσης των εκκλησιαστικών θέσεων της Ρουμανικής Ιεραρχίας των Γ.Ο.Χ. διέκοψε κοινωνία με αυτήν και περιορίσθηκε στη γενέτειρά του θεμελιώνοντας νέα Μονή και αναζητώντας Ορθόδοξη Εκκλησία εκτός Ρουμανίας για να ενταχθεί. Το 2000, κατόπιν αίτησής του πρός την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδας υπο τον Πανιερότατο Μητροπ. Φθιώτιδας Καλλίνικο, έγινε δεκτός αλλά ως πρώην Μητροπολίτης εξ αιτίας της παράλυσής του απο εγκεφαλικό επεισόδιο. Ανεπαύθη εν Κυρίω την 17 Φεβρουαρίου 2001.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΔΝΕΫ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ
Ο Μητροπολίτης Βησσαρίων ( κατά κόσμω Βασίλειος) Σωτηρόπουλος γεννήθηκε το 1943 στο χωρίο Φρασούνα Αργολίδος. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, υπηρέτησε ως υπαξιωματικός στον Ελλ. Στρατό καί αμέσως μετά ανεχώρησε ως μετανάστης στην Αυστραλία. Εκεί, εκκλησιαζόταν σε ρωσική εκκλησία μιάς και στην πόλη πού κατοικούσε δεν υπήρχε εκκλησία με το παλαιό. Με τον καιρό ο παιδικός του πόθος να γίνει μοναχός μεγάλωσε και αποφάσισε το 1971 να επιστρέψει στην Ελλάδα ώστε να εγκαταβιώσει σε Μονή του Αγ.Όρους. Συμπτωματικά όμως γνώρισε τον π.Χρύσανθο Αγιαννανίτη, ο οποίος διέγνωσε στον νεαρό τότε Βασίλειο τήν ιεραποστολική πορεία που θα επιτελούσε. Μετά απο ολιγόμηνη παραμονή στο Άγ. Όρος ο νεαρός Βασίλειος επέστρεψε και εγκαταβίωσε στην Ι.Μονή Αγίας Σκέπης Κερατέας όπου εκάρη μοναχός την 29ην Μαρτίου 1972 από τον γέροντα της Μονής π.Χρύσανθο λαβών το όνομα Βησσαρίων.Ο μακαριστός Αρχιεπ.Αυξέντιος προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της Αυστραλίας ζήτησε απο τον γερο-Χρύσανθο να στείλουν τον μοναχό Βησσαρίωνα. Έτσι, το 1976 χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας απο τον μακαριστόν Αρχιεπ. Αυξέντιο στον Ι. Ναό Μεταμορφώσεως Κυψέλης και μετέβη στην Αυστραλία όπου επιδόθηκε στην διάδοση της Γνησίας Ορθοδοξίας και την ανέγερση Ναών και Μονών σε συνθήκες αντίξοες και εχθρικές τόσο εκ των Νεοημερολογιτών όσο και των Ρώσων.
Η άοκνη δρατηριότητα και η ασκητική του ζωή εκλόνησαν την υγεία του η οποία απο το 1992 άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα, πλήν εκείνος αγνοώντας τα συνέχισε το πολυσχιδές πνευματικό του έργο.
Η Εκκλησία αναγνωρίζουσα το έργο και την προσφορά του Αρχιμ. Βησσαριώνος το 2002 εξέλεξε και χειροτόνησε τούτον Επίσκοπο Ταρσού, ενώ το 2007 προήγαγε αυτόν σε Μητροπολίτη Σίδνεϋ-Αυστραλίας.
Ανεπαύθη εν Κυρίω την 16ην Απριλίου 2012 ( Π.Ο.Ε.) αφήσας απορφανισθέντα εκατοντάδες πνευματικά τέκνα, σπουδαίο έργο (μία ενορία και δύο Μονές με αντίστοιχες συνοδείες ανδρώα και γυναικεία) και γενικότερα δυσαναπλήρωτο κενό εις Αυστραλίαν. Αιωνία αυτού η μνήμη!