Γιατί ενιστάμεθα
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
(Απόσπασμα από το σύγγραμμα του Μητροπ. Μεσογαίας Χριστοφόρου «Πατρώα Ευσέβεια»)
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού ἀναρωτῶνται· Γιατί νά ὑπάρχει ἡ παρεμβολή τῶν Παραδοσιακῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἤ ὅπως συνηθίζεται νά ἀποκαλοῦνται οἱ ἐμμένοντες εἰς τά Πατρῶα Δόγματα τῆς πίστεως, «Παλαιοεορτολογίτες»[1]. Μήπως πρόκειται περί φανατικῶν ἀνθρώπων, ὀπισθοδρομικῶν, μέ περιορισμένην ἀντίληψιν, οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦν σέ κάθε εἴδους πρόοδον καί ἔτσι, ἔχουν δημιουργήσει μίαν ἀνεξάρτητη Ἐκκλησιαστικήν ὁμάδα, σέ πεῖσμα τῶν πολλῶν; Ὁ κόσμος – λένε – πηγαίνει μπροστά, ἐκμοντερνίζεται, γιατί νά θεωρεῖται κακό ἡ ἐξέλιξις εἰς τήν Ἐκκλησίαν; Γιατί θά πρέπει νά παραμένουμε σέ ἀντιλήψεις τοῦ παρελθόντος, ὅταν τά πάντα ἀνανεώνονται;
Αὐτά καί ἄλλα παρόμοια ἐρωτήματα ἐκφράζονται ὑπό πολλῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἴτε οἱ ‘Εκκλησιαστικές γνώσεις πού διαθέτουν εἶναι περιορισμένες, εἴτε κρίνουν τά πράγματα ἐπιφανειακά καί μετροῦν τά πάντα μέ τήν ζυγαριά τοῦ κόσμου. Ὁ Κύριος ὅμως μᾶς ὑποδεικνύει τίς προτεραιότητες πού πρέπει νά θέσουμε ε’ις τήν ζωήν μας. < – μᾶς λέγει – πρῶτον τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ….. καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.>> ( Ματθ. στ΄33), καί <> (Μαρ.η΄36-37).
Δηλαδή ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, πρέπει νά ἔχουμε ὡς πρῶτον στόχον εἰς τήν ζωήν μας τήν ψυχική σωτηρία μας, τήν ἐπιδίωξιν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τό νά φροντίζομε διά τήν αἰώνια μετά τήν ζωή αὐτή ἀπόλαυσιν. Τί καί ἄν καταφέρουμε, σ’ αὐτήν τήν πεπερασμένην καί μικρή ζωή πού διανύουμε, νά ἐξασφαλίσουμε πλούτη, δόξα καί ἀπολαύσεις, πράγματα πού δέν θά τά διατηρήσουμε μετά τόν θάνατό μας, καί πού διά τήν ἀπόκτησίν των πολλές φορές ζημιώνουμε τήν ψυχή μας;
Ἡ πολύμοχθος συγκέντρωσις γηίνων ἀγαθῶν, δέν θά μᾶς ὠφελήσει καθόλου μετά τήν ἀποχώρησίν μας ἐκ τοῦ ματαίου αὐτοῦ κόσμου πού ζοῦμε, διότι μετά τόν τάφο ὅλα αὐτά ἐγκαταλείπονται καί ἡ ψυχή μας πού θά συνεχίση νά ζῆ, θά εἶναι πτωχή, ἄδοξος, θλιμένη, ἐν ἑνί <>.
Δύο προϋποθέσεις ὑπάρχουν διά τήν ἐξασφάλισιν τῆς αἰωνίου χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως. Ἡ σωστή πίστις καί τά καλά ἔργα. Οἱ δύο αὐτοί σωτήριοι ὅροι, εἶναι ἀλληλένδετοι. Δηλαδή δέν ἀρκεῖ κάποιος νά ἀκολουθῆ τήν σωστή πίστη καί νά ὑστερῆ ἀγαθῶν ἔργων. Οὔτε πάλι νά εἶναι καλός ἄνθρωπος μέ ἀγαθά ἔργα ἀλλά νά εὑρίσκεται ἐκτός τῆς ὀρθῆς πίστεως. Διότι καί ἡ πρώτη περίπτωσις καί ἡ δευτέρα, ὁδηγοῦν εἰς τήν ψυχικήν ἀπώλειαν.
Καί τί θά πρέπει νά κάνουμε ἴσως ἐρωτήση κάποιος. Ὁ κόσμος σήμερα εἶναι πονηρός, ἡ ἐπιβίωσις δύσκολη, οἱ ἄνθρωποι ἀνελέητοι. Μόνο ἄν γίνουμε ἀπόκοσμοι, θά ἀποφύγουμε τίς ψυχοβλαβεῖς ἐπιρροές τοῦ κόσμου. Ἀλλά πῶς νά γίνη αὐτό; Νά μήν ἐνδιαφερθοῦμε διά τήν ἐξασφάλισι τῶν βιοτικῶν μας ἀναγκῶν; Νά μήν φροντίσουμε διά τήν ἀποκατάστασιν τῶν παιδιῶν μας; Ὄχι βέβαια. Οἱ ἀκρότητες δέν εἶναι δείγμα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἡ φροντίδα διά τήν ζωή μας, τήν οἰκογένειά μας, τά παιδιά μας, εἶναι ἀπαραίτητο μέλημα κάθε ἀνθρώπου, καί μάλιστα Χριστιανοῦ ἀλλά θά πρέπει νά προσέχουμε, ὥστε ὅλα αὐτά νά ἐπιτυγχάνονται, χωρίς νά ἐπιφέρουν βλαπτικές συνέπειες εἰς τήν ψυχή μας.
Προτάσσοντας λοιπόν τήν ψυχικήν μας ὠφέλειαν, ἐμεῖς οἱ πιστοί εἰς τάς Παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀκολουθοῦμε τήν πίστη πού μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, χωρίς καινοτομίες καί ἐκσυγχρονισμούς, μέ τίμημα πολλές φορές τήν ἄδικη δίωξιν μας καί τήν στέρησιν θέσεων, δεχόμενοι πολλάκις τά χλευαστικά σχόλια καί τίς εἰρωνικές ἐπικρίσεις ἐκείνων πού ἀπολαμβάνουν τίς πρωτοκαθεδρίες καί τούς ματαίους θρόνους.
Ταῦτα πάντα, ἀντιπαρερχόμεθα -μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ- μέ ὑπομονή καί ἀγάπη, χάριν τῆς καλῆς Ὀμολογίας, τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν καί μᾶς ὑπέδειξαν νά διαφυλάτουμε οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλοίμονον, ἄν εἰς τήν δισχιλιετήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, δέν ὑπῆρχαν οἱ Στουδίτες, οἱ Φώτιοι, οἱ Μάρκοι Εὐγενικοί, καί τόσοι ἄλλοι, πού ἀντετάχθησαν εἰς τάς ἐπιβουλάς κατά τῆς Ἐκλησίας καί ἀντιμετώπισαν τούς φιλόδοξους καινοτόμους τῆς ἐποχῆς τους. Ἀλοίμονον, ἄν χάριν τῆς ἐξελίξεως, καί τῶν ἑκάστοτε <> ἰδεῶν, ἀνατρέπαμε καί διαφοροποιούσαμε τά Ἱερά καί Ὅσια τῆς Πίστεώς μας. Ἀλοίμονον· σήμερα δέν θά εἶχε ἀπομείνει τίποτα.